Yavaş yavaş vedalaşıyorum seninle. Seni içimde sindiriyorum. Son günler, acele etmiyorum ama sıkıldım artık. Güzel olan her şey çabuk bitermiş, iki yıldan fazla oldu ama iki hafta gibiydi. Biz bittik. Artık istediklerimi bulamıyorum sende. Sen hak etmedin hiç beni. Rüyalarıma başkaları giriyor artık, düşünebiliyor musun? Seni bilinç altım bile silip atmışken yaşatamıyorum içimde seni. İstersen gözümün önünde başka kızlarla seviş canım acımaz artık. Acı bir yerden sonra hissedilmiyor, kalbim nasır bağladı. Üzgünüm ama hissedemiyorum artık, dokununca bambaşka rüyalara dalmıyorum. Ölümsüz bir aşk aramıyorum kesinlikle ama istediğim kişi de sen değilsin. Boşunaymış bunca çaba. Boşu boşuna üzmüşüm ben kendimi. Konuşamazdık mesela seninle hiç. Sen süt dökmüş kedi rolüne girerdin suçluyken suçsuz duruma düşürürdün kendini. Ya da bağırır laf sokar sustururdun beni. Ben de içimde ne var ne yoksa bütün bütün burada döktüm. Şöyle bir baktım kendime, etrafıma ben bataklıktayım çırpınıyorum çırpınıyorum  ne fayda daha çok batıyorum. Yeri dolmayan hiç kimse yoktur. Senin de yerin dolar elbet.
Şimdi kendimi bilmediğim bambaşka bir hayata hazırlıyorum. "Mutlu musun peki böyle?"diye sorarsan, belki mutlu değilim ama gülmeyi hatırladım. Ben gözlerimi kapattığımda fazla uzağa gitmeyecek birini istiyorum. Seninle sevişirken bile aramızda kilometreler vardı. Ben kendimi sana ait hissedemedim hiç, yanında güvende hissedemedim. Hep bir korku vardı içimde acaba bu sefer ne için kavga edicez diye. Keşke böyle olmasaydı, keşke üç yıl öncesine geri dönüp bu hale gelmemizi engelleye bilseydik. keşkee, keşke...
İyi ki vardın, kesinlikle zerre kadar pişman değilim, en iz bırakan anılarımsın sen. Acı bir anı. Şimdi bomboş bakıyorum etrafa, "ben varım" diyen hiç kimsem yok. Bir boşluktayım. Haberin yokken senden ayrılıyorum düşünsene ne kadar bitik bir haldeyim. Olmayacak bir hayaldi zaten benim kurduğum, içinde sen olan. Mutlu olmak istedim sadece, benimki sana karşı duyulan en büyük aşktı. Ne bilim işte hep seni istedim, bir seni istedim o da olmadı. Sen arkanı döndüğünde hep ben vardım, sığınacağın limandım ama ben? Ben dönüp baktığımda kimsem yoktu, herkesi geçtim sen yoktun! Ve anladım ki yanındayken mutlu olduğum zamanlar benim en mutsuz olduğum anlarımmış.
Artık ben de yokum, bil istedim.