Dün gece bütün cesaretimi topladım ve içimden ne geçiyorsa yazdım ona. Bütün duygularımı yazdım. Ağladım zırladım. Onunla bir daha görüşmek istemediğimi söyledim. Evet ona hem deli gibi aşık olduğumu hem de bir daha görüşmek istemediğimi söyledim. İkimiz içinde iyi olacağını söyledim. Şaşırdı, onunla yaşadıklarımı başkasıyla yaşamamı istemediğini söyledi. Aşık olabilseydim sana aşık olurdum dedi bana. O an iki damla yaş döküldü gözlerimden. Gerisi hep boğazımda düğüm... Öldüm! Katilimin elleri kanlı şimdi. Öldürdü beni. Onunda üzüldüğünü düşünüyorum. Bunca yaşananlar kolay unutulamaz. Zamanla geçeceğine inanıyorum. Hayatımın en güzel yaşındayım 17 yaşındayım. En güzel çağımda unutamayacağım anlar yaşattığı için ona çok teşekkür ederim. Şunu bilin ki bu hikaye burada bitmedi. Birbirimize yeniden döneceğiz biz. Bu bir yas mı bilemiyorum ama yaşadığım söylenilemez. Onun sevgisinden hiçbir beklentim yok. Sanki bütün şarkılar ve şiirler benim için yazılmış. Ağlamıyorum, çünkü ölüler ağlayamaz. Hissizim, hafiflemiş gibiyim. Rahatladım, üzerimden sanki tonlarca yük kalktı. Zor ama ben gelirim üstesinden. Bu ilk bitiş değil ki bizim ilişkimizin neler neler atlattık. Bu kadar emek boşa mıydı? Sokaktaki it kadar yalnız hissediyorum. Bedenimden bir parçaydı sanki koparıp attığım. Ellerimi nereye koyacağımı bilemiyorum şimdi. En azından onu yaşadığımı düşünüp rahatlıyorum. Gözlerimi kapatamıyorum gitmiyor bir türlü yaşananlar gözlerimin önünden, rüzgar essin istemiyorum kokusu geliyor. Ne de güneş ısıtsın tenimi, teninin sıcaklığı geliyor aklıma. Rüya gibiydi yaşadıklarımız ben baş rolde prensesi oynadım, o bıçağı kanlı katili.
Beni öldürdü ve uyandım...