Sevililer gününde ondan hiçbir şey beklemiyordum. Sevgili değildik. Buluştuk o gün ama sevgililer günü kasıtıyla değildi. Bana çocukluk oyuncağını hediye etti ona çok değer verirmiş zaten pek oyuncağı da yokmuş çocukken. Nasıl mutlu oldum anlatamam, düşünmüş beni. Sarıldım öptüm. Sonra bir sigara yaktı, ilerde çocuklarımızın olacağıyla ilgili hayal kurdu. Bizim hep birlikte yaşayacağımı düşünürdü. Dalga mı geçiyor acaba benimle hissettiklerimi biliyor da sanki bunları kasıtlı olarak yapıyor gibi. Canım acıyor anlamıyor mu? Sevişirken hayal kuruyorum sürekli bana aşık olduğunu düşünüyorum. Her öpüşüm ayrı heyecan onu. Doyamıyorum ona. Sürekli beni korumaya çalışıyor beni sahipleniyor ne yapmaya çalışıyor? Ben günlerce kendimi odama kapatıp yataktan çıkmıyorum yemek yemiyorum, süreki ağlıyorum. Penceremden yağan yağmuru izliyorum bana verdiği oyuncakla. Gözlerim bozuldu ağlamatan. Yastığım, yorganım ıslak göz yaşlarından. Ben odamda ölüyorum haberi yok. Beni her öpüşünde ölüyorum. Yutkunamıyorum adı geçince. Uzaklaşmak istiyorum beceremiyorum, mesajlarına cevap vermek istemiyorum ama ışık hızında yazıyorum. Ne yapsam kopamıyorum bana o kadar acı çektiriyor yine de onu bırakamıyorum. Şimdi odamda pencere açık rüzgar esiyor ben onu düşünüyorum, üşüyorum...